Bu, bir veda yazısı...Yaşamım boyu vedala-rı hiç sevmedim. Yolculuklara çoğu kez yalnız çıktım. Uğurlayan el sallayan istemedim. Yine de çoğu kez uğurlayanım el sallayanım ya da el salladıklarım oldu.
Yıllar önce bir gün Sevgili Nail Güreli, "Bizim Gazete'ye yazar mısın?" diye sorduğunda, nasıl mutlu olduğumu anlatamam.
Çünkü o zor beğenen biriydi. Örnek aldığım kalemlerdendi. İlkyazım "Kuşları seviyorum" 16 Ekim 1996 günü çıktı...
Gazeteciler Cemiyet'inin çıkardığı Bizim Gazete'ye yedi yıl aralıksız yazdım. Sevgili Nail Güreli'den sonra Sayın Orhan Erinç ve arkadaşları gelince, Yılmaz Tunçkolu'yu arayıp yeni yazarların yazması gerekebilir dediğimde "Olur mu? Siz yazmayı sürdürün," demişti.
Ve yazmayı sürdürdüm. Yedi yıl boyunca yaşama dair tanık olduklarımı, düşüncelerimi, yaşadıklarımı severek yazdım.
Yedi yıl boyunca bir kez her hangi bir yazım hakkında gazete yöneticilerinden uyarı almadım. Çıktığı günden bugüne tüm yöneticilere ve emeği geçenlere gönül borcumu saklıyorum...
O yıllarda arada bir Cumhuriyet Gazetesi'ne de yazdım. Biçimlendiğim Cumhuriyet gazetesi'ne yazı yazmak inanılmaz gönendiri-ciydi...
BirGün gazetesi'ne çıktığı günden beri yazıyorum. Üç yıl Nisan'da doldu. Üç yıl boyunca yine yazılarım hakkında gazete yöneticilerinden bir uyarı almadım. Çıktığı günden bugüne tüm yöneticilere ve emeği geçenlere gönül borcumla teşekkür ediyorum.
Kurucularından olduğum Birgün'e veda etmek kolay olur mu? Herkes gibi çocuğumdan ayrılıyorum. Okur olarak BirGün'le beraberliğim sürecek... O, artık sonsuza dek yaşayacak. Bir dağ köyündeki bakkaldan BirGün almanın mutluluğunu anlatamam. Avrupa'lara gidip BirGün'ü anlatmanın, Çorum'da BirGün gecesinde kalemimin katkı için satılmasını unutamam...
BirGün okurları da yazardır... Bir tek tekzip almadım. Okurlar beni mailleriyle hep çoğalttılar. Yeni dostlar edindim. Tüm güzel dostlara teşekkürler.
Geldiğim gibi heyecanla tüm yöneticilere, yazar arkadaşlarıma ve gazete emekçilerine gönül dolusu sevgiler, teşekkürler ediyorum. "Öteki Türkiye" yazılarıma ilginiz ve sıcacık mailleriniz için teşekkürler. Vedaları beceremem demiştim. Sizleri seviyorum. Geldiğim gün gibi heyecanla gidiyorum...
İyi bayramlar!
Yaşar Seyman
14.10.2007 - BİRGÜN