Gönül gitmek ister dost illerine
Ve lakin aduden ara bulunmaz
Çıkıp divanına hoş dillerine
Halim arzetmeye sıra bulunmaz

Çıkıp divanına ağlayamadım
Bir kere derdimi söyleyemedim
Gaziler yaramı bağlayamadım
Ben gibi bir bahtı kara bulunmaz

Nazar kıl bendene zülfü siyahim
Ah ettikçe arşa çıkar fizahım
Kapında gedalar çok amma şahım
Ben gibi ciğeri pare bulunmaz

Dost kendini aşıklara övdürür
Keman ebruların yıkar ağdırır
Niceleri sevdasına yeldirir
Böyle bir telleri cura bulunmaz

Pervane'm derdimi söylemem ele
Kendi tecellamdır düştüm bu hale
Yareme bir merhem kendimden ola
Sair tabiplerden çare bulunmaz